Marloes in Kameroen

Aan alles komt een einde, maar nog heel eventjes niet!

Elk nadeel heeft zijn voordeel. Dat blijkt maar eens weer omdat mijn lieve vriendje eigenlijk op dit moment naast me had moeten zitten, maar vergeten was een visum aan te vragen en zodoende pas vandaag aankomt, in plaats van woensdag. En dat betekent dat ik ineens toch tijd heb om een allerlaatste blog te schijven aan mijn trouwe lezers :).


Nog 3 weken, en ik zit weer thuis in het vertrouwde Nederland, hoewel ik inmiddels durf te zeggen dat Kameroen ook een beetje mijn thuis is geworden. Hoewel Kameroen en Nederland een verschil zijn van dag en nacht, heeft Kameroen echt geweldige kanten waar Nederland nog een voorbeeld aan kan nemen.


Kort samengevat heb ik in mijn tijd in Kameroen:


- Zo'n 50 interviews gedaan met vrouwen en mannen, sero positief en sero negatief over HIV en AIDS. Ik heb geweldige gesprekken gehad, indrukwekkende levensverhalen mogen horen en echt een kijkje mogen nemen in het leven van HIV positieve vrouwen in een maatschappij waarin HIV patiënten angstvallig worden vermeden.
- 2 bevallingen gezien. En een besnijdenis bij een babietje van 10 dagen. Iel en bah en au.
- Veel zwangere buiken gezien, vergeleken en gevoeld. Veel foetushartjes horen kloppen.
- Een wereld Aids dag, een jongeren dag èn een vrouwen dag meegemaakt, waarin heel Kameroen aan het feesten, dansen en marcheren is.
- Een workshop over HIV en AIDS georganiseerd en een lecture gegeven over counseling en HIV en stigma aan ziekenhuispersoneel in Douala.
- Een kerst meegemaakt zonder speciaal kerstdiner of gezellige familiesfeer, kerstavond in de trein en een oud en nieuw met slechts 1 vuurpijl(tje) maar wel op een VIP party van Castel (hèt biermerk van Kameroen).
- Verschrikkelijk veel aardige mensen ontmoet, maar slechts 3 echte vrienden gemaakt: Cindy, Carole en Kevin.Zij waren de enigen bij wie ik me echt op mijn gemak voelde en me niet het gevoel gaven dat ze alleen maar met me om wilden gaan omdat ze dachten dat ik heel rijk was of cool wilden doen door met een witte rond te lopen.
- 2 Afrikaanse moeders gekregen! Emilia in Banga Bakundu en Susan in Douala. Die beiden ook nog eens heerlijk Afrikaans kunnen koken.
- Minstens 20 verschillende traditionele Afrikaanse gerechten geprobeerd, waarvan fufucorn met hokaberi toch wel mijn number one favorite is.
- Ik heb 1 keer iemand geslagen. Ja. Omdat hij al 10 minuten aan me zat te plukken en me achtervolgde en me te betasten terwijl ik al 100x gevraagd had of hij me met rust wilde laten, ik ondertussen aan het bellen was met iemand die ik niet kon verstaan en voor het eerst in een vreemde miljoenenstad was. Ik was nogal gestresst en geirriteerd dus. Wat wel heel grappig was is dat ik die mep gaf en daarna toeschouwers begonnen te klappen voor me.
- Een keer heeft een bedelaar gedreigd dat hij me zou vermoorden (ik gaf hem namelijk geen geld).
- Een keer ben ik achter op een motor gestapt en is de motor omgevallen. In stilstand. Mijn teennagels waren net gelakt en dus geruïneerd :( .
- Ik heb 1 Kameroenese bruiloft meegemaakt.
- En talloze Afrikaanse kerkdiensten waarin dingen verkondigd worden als dat ziektes een straf van God zijn of bewijs van een slecht leven.
- Ik heb veel discussies proberen aan te gaan met Kameroenezen over onze cultuurverschillen, maar ben er achter gekomen dat de meeste Kameroenezen niet geinterresseerd zijn in hoe het er echt aan toe gaat in Nederland. Ze blijven graag in hun eigen verzonnen beeld geloven dat alle witten miljonair zijn, niet in God geloven, heidens leven en 'gered moeten worden door de Afrikanen'. Ze zijn er allemaal van overtuigd dat wij misschien materieel gezien voorlopen of Afrika, maar dat Afrika spiritueel voorloopt op ons.
- Ik heb een scriptwriter ontmoet die een karakter in zijn script naar mij vernoemd heeft en naar eigen zeggen dat script verkocht heeft aan Paramount pictures. Mocht er over 2 jaar een film uitkomen die 'Credit Card' heet, dan kunnen jullie 'mij' bewonderen. Ware het niet dat het karakter wat mijn naam heeft een jonge vrouw is die drugsdealer is uit Nederland. Overal ter wereld denken ze maar aan 1 ding als ze over Holland horen, dat blijkt maar weer...
- Ik ben gek genoeg zo'n 20 Nedelandse mensen tegengekomen tijdens mijn verblijf in Kameroen de afgelopen 5 maanden. Stuk voor stuk geweldig lieve mensen.
- Ik heb malaria, een bacterie en wormen overleefd en ben weer topfit.
- En daarna nog eens een allergische reactie op mijn antibiotica (ziek worden van je medicijnen is niet fijn)
- Ik weet mezelf te redden met 1 emmertje water per dag, qua wassen en alles.
- Ik heb spierballen van de handwassen die ik afgelopen maanden gedaan heb, en de emmers water die ik heen en weer gesjouwd heb.
- Ik heb liever elektriciteit dan water. Maar het liefste natuurlijk allebei. Maar dat is een beetje veelgevraagd in Kameroen.


Ik kan nog veel meer opsommen en vertellen wat ik allemaal beleefd heb en gedaan, maar het is veel leuker om daar in het echt over te vertellen over 3 weken! Laat ik mijn verhaal samenvatten met het volgende verhaal. In mijn eerste week in november had ik een enorme cultuurshock en belde ik met Wendie, mijn begeleider van Give Milk Stop Aids. Ik zei tegen haar: 'De mensen hier zijn zó anders, ze zitten zo anders in elkaar dan wij!' en daarop zei Wendie: 'Ja, maar als je hier langer zit dan merk je dat ze eigenlijk toch wel weer heel erg hetzelfde zijn'. Ik zit hier nu 5 maanden maar durf toch echt te zeggen dat ik het anders zie. Ik vind de mensen hier nog steeds een wereld van verschil met de mensen in Nederland. In hoe ze doen, wat hun normen en waarden zijn, wat ze belangrijk vinden in het leven en op welke gronden ze keuzes maken. Het is niet te vergelijken met Nederland. Daarom zullen we elkaar nooit helemaal begrijpen, ik de Kameroenezen niet, en de Kameroenezen mij niet. Heel interessant, maar ook heel vermoeiend als je voortdurend als enige van je eigen cultuur tussen een andere cultuur leeft. Geen enkele mogelijkheid tot terugkoppeling en uiting van verbazing of mogelijkheid om te vertellen hoe ik het gewend ben. Voortdurend bezig met aanpassen.


Hoewel mijn tijd hier soms heel moeilijk was, heb ik het toch vooral ontzettend leuk gehad. Ik ben super dankbaar voor de mensen die ik hier ontmoet heb en de dingen die ik hier mocht meemaken. Maar nu genoeg sentimenteel geblaat, ik ga naar het vliegveld om mijn lover op te halen en de komende 3 weken keihard te chillen op alle toeristische plekjes van Kameroen die hun zaakjes wèl goed voor elkaar hebben. Tot laterrrrrrrrrrr en love from Cameroon!

Reacties

Reacties

Bert

kanjer, ik ben apetrots op je.

You did it. Geniet straks samen met Matthijs, die nu toch echt onderweg is. Over 3 weken staan wij 's ochtends vroeg in Brussel om je op te halen.

Heb je trouwens inmiddels een visum nodig om terug te komen? ff checken.

kus, papa.

annet

oeh, wat gaat dat snel! heel veel plezier met z'n tweeën! x

Jasper

made me smile :) Fijne opsomming, geniet van de laatste beetjes!

Heleen

He Marloes,

wat een prachtige laatste blog! Mooie samenvatting van een grootse ervaring.
geniet van je weken met Matthijs, daar zul je wel aan toe zijn. Ik hoop dat jullie een heerlijke vakantie krijgen:)
Wel typisch overigens dat hij geen visum heeft aangevraagd.. (A)

En voor daarna (daar denk je waarschijnlijk nog helemaal niet aan) alvast veel plezier bij het gala van Alpha, want ik begreep dat jullie daar wel aan kunnen deelnemen. Zelf zit ik dan in het vliegtuig.
In juni spreek ik je graag!

liefs,
Heleen

Sara

Marloesje! Wat een mooi verhaal heb je geschreven, zo in een opsomming zie je weer even helemaal wat een gave tijd je eigenlijk hebt gehad en wat een boel dingen je hebt meegemaakt :) Heel erg veel plezier de laatste weekjes! En ik zie je daarna op de whitehouse reunie in utrecht ;)
Liefs!

Wendie

:D en nog steeds vind ik dat alle mensen overal op zoek zijn naar hetzelfde, alleen op een andere manier ;)
Marloes, ik ben heel trots op je hoe je jouw stage in Kameroen hebt doorgemaakt, je staande hebt gehouden, je hebt aangepast en toch jezelf bent gebleven.
Ik kijk er naar uit om je snel weer in Nederland te zien!
Heel veel plezier met Matthijs en tot snel!
X

Gerrit Fredrikze

Beste Marloes,
Met heel veel belangstelling heb ik je gevolgd in Kameroen. Heel indrukwekkend wat je allemaal hebt meegemaakt. Ik herkende er veel in wat onze Anja in Oeganda heeft beleefd. Je zult begrijpen dat ik even opveerde van mijn stoel als je de theologie beschrijft die je hoorde in de kerkdiensten.Namelijk dat ziekte een straf van God is of bewijs van een slecht leven. Daar zou ik nog wel eens met hen over door willen praten. Het is wel erg kort door de bocht. We worden wel opgeroepen tot een heilig leven, maar het leven zit soms wat ingewikkelder in elkaar Kortom: ethiek blijft een boeiend onderwerp. Maar dat is makkelijk praten voor iemand in een land waar de gezondheidszorg optimaal geregeld is en waar het woord zonde bijna niet meer valt.Sterkte voor de laatste weken.
groeten,
Gerrit Fredrikze

Tanny

Hoi lieverd,
Je bent in je opsomming de beet/steek van de Schorpioen nog vergeten. Wellicht allang op de achtergrond geraakt vanwege latere, recentere ervaringen?
We tellen de dagen, meisje. Nog 17....
Geniet ervan, samen met Matthijs.

Dikke knuffel,mama,
( je enig echte Europese moeder.)

Annemiek

Wat heb je je periode in Kameroen mooi en warm samengevat! Geniet er nog even van!

liefs

Jaco

Hoi Loes, het klinkt wel behoorlijk heftig zo allemaal even opgesomd! Super mooi dat je het zo positief beleefd hebt en als je terug bent moet je nog maar wat meer vertellen! Groetjes

Joao

Marlies kan je contact met mij opnemen ik heb vragen over Kameroen

joaonl@yahoo.com

groet,

Joao

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!