Voor de trouwe lezers van mijn blog: excuses voor de updates die steeds later komen! Maar ik heb er echt goede redenen voor hoor. Namelijk dat ik me steeds meer thuis ga voelen dus de hilarische situaties en cultuurverschillen steeds minder opvallen. Of dat ik zo ontzettend veel meemaak dat ik niet zou weten hoe ik het allemaal in 1 blog moet zetten. Of dat ik steeds meer in een ritme kom en de behoefte om dingen op te schrijven steeds minder wordt. Of nouja, dagboeken bijhouden was eigenlijk nooit iets wat ik langer dan een week volhield, dus stiekem gaat het nog best aardig toch?

Oke, een van de dingen die ik wel echt moet vertellen is dat ik vorige week verhuisd ben van Banga Bakundu naar Douala. Banga Bakundu is een klein dorpje en Douala is de grootste stad van Kameroen, dus het is nogal een omschakeling, maar ik vind het hier geweldig! Het ziekenhuis is kleiner, maar er komen meer patienten dus er is veel werk te doen. Hannah is de zuster waar ik mee samenwerk in Douala en zij laat me veel consulten doen met HIV+ vrouwen die in het Give Milk Stop Aids programma zitten. Dat houdt in dat de vrouwen eens per maand langskomen om formule melk te halen en hun babies te laten checken. Dat mag ik dus nu doen. Daarnaast gaat het vinden van data hier voor mijn onderzoek ook een stuk makkelijker dan in Banga. Ik heb sinds vorige week al 3 interviews kunnen doen en dat is een stuk meer dan ik in de eerste week in Banga kon doen. De mensen in het ziekenhuis hier in Douala werken ook een stuk harder dan in Banga. Dat is wel echt relaxed, want daardoor raak ik zelf ook weer helemaal gemotiveerd om hard te werken (en dan heb ik zometeen minder moeite met me aanpassen aan het Nederlandse ritme ;-)

Enkele verschillen tussen Douala en Banga Bakundu:

- Banga is een dorpje van (ik gok) zo'n 2000 mensen, misschien zelfs 1000. Douala is een stad met bijna 2 miljoen inwoners.
- Je loopt in 5 minuten door Banga, in Douala duurt het 1,5 uur met een motor om van de ene naar de andere kant van de stad te komen. Maar dat komt ook omdat de hele dag door de straten volstaan met stilstaande auto's, omdat het zo druk is en de chauffeurs schijt hebben aan welke verkeersregel dan ook.
- Banga is Engelstalig, Douala is Franstalig. Ik zag dat toen ik in Banga zat als de ultieme mogelijkheid om mijn Frans te kunnen opkrikken, maar ik merk toch dat ik heel vaal weer terug val op het Engels. Gelukkig spreekt minstens de helft in Douala in zo'n mate Engels dat ze in ieder geval begrijpen wat ik wil.
- In Banga was ik haast een celebrity, zo vaak als er whiteman naar me geroepen werd. In Douala wonen veel meer blanken, dus de tijd van whiteman (of la blanche hier) is voorbij.
- In Banga moest ik een half uur reizen naar de markt en internet, hier heb ik een markt en internet op loopafstand.
- En als we dan op de markt waren konden we alleen wortels, boontjes, tomaten en een aantal dingetjes als pasta en boter halen. Het brood was er verschikkelijk (geel cake achtig). In Douala is werkelijk alles wat er in Nederland ook is. Hoera voor volkoren brood! En shampoo voor westers haar! En gebakjes! En pindakaas!
- In Banga reisden we met een grote jerrycan naar Muyuka om daar schoon drinkwater te halen. In Douala is geen schoon drinkwater te krijgen, dus filter ik mijn water met katoen en een waterkoker.
- In Banga woonde ik het grootste deel van de tijd samen met andere Nederlandse studenten, in Douala ben ik de enige Nederlander.
- In Banga stikt het van de muggen, in Douala willen de muggen helemaal niet wonen, dus minder muggenbulten voor mij! Heerlijk!
- In Banga had ik een kamer in een guest house met keuken waar we zelf (Nederlands) konden koken, in Douala slaap ik in een kleine hotelkamer zonder echte faciliteiten. Daarom ga ik elke avond naar mijn onderbuurman Philip en zijn vrouw Susan (Philip werkt ook in het ziekenhuis) om echt Afrikaans te eten. Vaak zetten ze dan ook nog een dvd op met Afrikaanse gospelmuziek (oftewel een big momma die 20 minuten herhaalt dat Jesus so good to her is terwijl ze een dansje doet waarbij elk deel van haar lichaam beweegt).
- In Banga is het klimaat superheet en vochtig. En tja, in Douala eigenlijk ook. Maar in Douala heb ik een abonnement genomen op een 25m zwembad, waar ook (snelle) wifi is. Dus dan is het net iets minder erg.
- In Banga was alles goedkoop. In Douala is alles duur. Maar er is een gigantische china town, dat is wel weer heel leuk. Die chinezen lijken ook niet echt een voorkeur voor een continent te hebben, die settelen gewoon overal. Er is trouwens geen McDonalds, maar wel een Wrangler en Mango kledingwinkel. En voor mijn huisgenootjes: een White House restaurant! Het is dus een beetje semi vergelijkbaar met een westerse stad.

Wisten jullie trouwens dat in heel Douala geen enkel plekje te vinden is wat de moeite waard is om te bekijken als toerist? Geen mooi park, geen mooi standbeeld, geen museum, niks! Maargoed, dat maakt mij niks uit, ik ben hier niet als toerist dus ik maak gewoon lekker gebruik van alle luxe die Douala te bieden heeft en negeer het feit dat het eigenlijk gewoon een lelijke veel te drukke stinkstad is. De wijk waar ik woon ligt trouwens buiten het centrum en is tamelijk rustig. Er zijn geen verharde wegen en aangezien het sinds kort weer is begonnen te regenen is dat best spannend met slippertjes aan.

Ondertussen heb ik ook de negatieve kanten van leven in Kameroen meegemaakt, maar daar ga ik een andere blog aan wijden. Wat wel heel leuk is, is dat vanaf half januari tot afgelopen zondag 12 februari de Africa Cup was. Nu vinden Kameroenezen voetbal extreem leuk, ze zijn eigenlijk vergelijkbaar enthousiast met Nederlanders. Afgelopen zondag was dus de finale en die werd gespeeld tussen Zambia en de Ivoorkust. Ik ging de finale samen met Philip en Susan kijken. Zij waren voor Zambia omdat ze voor de 1e keer in de finale stonden en dat was heel bijzonder want ze zouden 19 jaar geleden ook in de finale staan, maar toen is het hele team omgekomen bij een vliegtuigongeluk naar de locatie. Best een trauma dus, en daarom gunt heel Afrika Zambia de cup. Ik was echter voor de Ivoorkust, want zij speelden in fel oranje. Tja... Dat kan je me ook niet kwalijk nemen toch? Dat voelde wel een beetje als Nederland, met z'n allen ooooh en aaaah gillen als er bijna een doelpunt wordt gemaakt, net zoals we in Nederland doen. Uiteindelijk heeft Zambia trouwens gewonnen. Het is voor mij trouwens ongebrijpelijk dat Kameroen zich niet eens heeft weten te plaatsen voor de competitie, aangezien zij de beste voetballer ter wereld in hun team hebben (Eto'o).

Nou, ik hoop dat ik een beetje een beeld heb kunnen schetsen van mijn nieuwe leven in Douala. Omdat ik een aantal quotes van de week vergeten ben krijgen jullie er nu 2, beiden van dezelfde man. Ik was dit weekend op bezoek bij een vriendin in Banga en zij nam mij en 2 andere Nederlanders mee naar een Kameroenese familie waar ook een man was die alles wilde weten van Nederland, omdat hij met een white wil trouwen. Hij is alleen heel erg klein. Toen zei ik dus tegen hem dat hij helaas nooit met iemand uit Nederland kan trouwen (hij wilde al dat ik mijn zus aan hem zou koppelen) omdat Nederlandse vrouwen heel lang zijn en altijd een man willen die langer is dan hen (ik moest het een beetje overdrijven toch?). En toen zei hij: 'Ach dat maakt niks uit, in Europa hebben ze machines die je kunnen uitrekken. Dan kan ik ook lang worden.'

Deze man in kwestie heeft een beeld van Europa zoals het in de films is. Iedereen is rijk, woont in gigantische huizen, heeft een pistool op zak en ga zo maar door. Wij wilden dus uitleggen dat als hij naar Nederland kwam dat het heel zwaar voor hem zou worden, want dan zou hij veel harder moeten werken dan in Banga. Maar hij had al bedacht wat hij voor baan wilde, hij zou in een mortuarium gaan werken, want hij had gehoord dat je daar ècht rijk van werd. Hij was alleen wel ergens bang voor: 'Weet je zeker dat als ik dan die lijken behandel, dat ze me niet gaan slaan?' Waarop wij Nederlanders in lachen uitbarstten, maar de Kameroenezen bleven doodserieus. Toen zei een andere man: 'Nee dat gebeurt hier regelmatig. En als een lijk je begint te slaan, dan moet je hem in stukken hakken. En als hij dan nog steeds ‘stubborn' is, dan moet je hem verbranden.'
Oke...