Schorpioenen

Laat ik maar beginnen met het drama van deze week. Ik ben gestoken door een schorpioen en dat doet PIJN! Vorige week woensdagmiddag hebben we met de Nederlandse stagiaires gevoetbald tegen de nursery school van Banga Bakundu (waar ik dus woon bij het ziekenhuis). Al met al was dat niet zo’n vreselijk succes want man, wat wordt je moe van achter een bal aan rennen als het 30 graden is. Ik besloot dus vroeg naar bed te gaan en lag om half 10 al te pitten. Ik sliep voor een paar dagen op de grond met een klamboe om mijn matras heen omdat het guesthouse nu heel druk is, dus een prima bescherming voor de muggen. Wat ik alleen niet helemaal bedacht had, is dat schorpioenen op die manier wel heel makkelijk in mijn bed kunnen kruipen. Ineens werd ik dus wakker van een verschrikkelijke pijn in mijn vinger en toen ik mijn zaklamp aanflitste zag ik dus een schorpioen van zo’n 5 of 6 centimeter op me zitten. Ik schrok me dus helemaal kapot en geloof dat ik het hele huis bij elkaar gegild heb.

Wij Hollanders weten natuurlijk niks van de gevaarlijkheid van zo’n steek van een schorpioen dus ik ben gelijk naar het ziekenhuis gebracht (toch best een voordeel dat je op het terrein van een ziekenhuis woont in zulke gevallen). Heb daar gelijk een anti-toxic injectie gehad en een of ander middeltje tegen zwellingen, en ondertussen was de pijn helemaal doorgetrokken naar mijn oksel. (Even ter voorstelling, in de tropengids wordt de steek van een ‘kleine’ schorpioen omschreven als relatief ongevaarlijk maar kan wel voor helse(!) pijnen zorgen. Stel je voor dat er allemaal naalden in je huid prikken, gecombineerd met dat je kokend water over je arm en hand hebt gehad, dan begrijp je een beetje wat ik in die arm voelde). Uiteindelijk kreeg ik te horen dat het helemaal niet gevaarlijk was maar alleen een tijdje pijn ging doen. Ik was ondertussen nog steeds ontzettend geschrokken en ook flink aan het huilen, want ik wist gewoon niet hoe gevaarlijk het was. Misschien moest mijn hand wel geamputeerd worden of in ieder geval mijn vinger. Wat toen gebeurde was wel heel geinig, de pharmacist keek me aan en zei: “Girl stop crying, why are you crying? Do you think that the scorpion has aids?” Ik zat meer te denken aan dat ik misschien wel allemaal gekke parasieten had, maar de pharmacist dacht gelijk aan aids. Dat is wel een super typerend over wat voor fabeltjes er hier allemaal rondgaan over HIV en aids.

Aids

Als we het toch over HIV en aids hebben, donderdag 1 december was de World Aids Day (hebben jullie er iets van gemerkt, Nederland?). Hier is in ieder geval uitgebreid gevierd. Zo noemen ze het ook, the celebration of world aids day. Deze dag werd in Banga Town gevierd op een groot grasveld van een primary school. Alle kinderen van alle primary en secondary scholen uit de buurt waren uitgenodigd, maar ook alle volwassenen waren welkom. Op deze dag kon je je gratis op HIV laten testen en er was een voetbalwedstrijd. Er werden liedjes gezongen door primary scholen over de gevaren van HIV en hoe je besmet raakt, en er werden dramastukken opgevoerd over mensen die te horen kregen dat ze HIV positief waren en hoe hun omgeving reageerde. Keypoint van de liedjes en drama was dat mensen die HIV positief zijn niet eng zijn, maar juist support nodig hebben van hun omgeving. Ik heb de hele dag rondgelopen en mensen aangesproken of ze een kort interview met me wilden doen over hun perceptie op HIV en op mensen die het virus hebben. De globale conclusie die ik nu kan trekken is best apart. De mensen in dit gebied van Kameroen zijn heel goed op de hoogte van hoe je besmet raakt en wat HIV of aids inhoudt. Toch zeggen ze bijna allemaal, als ik even verder vraag, dat ze geen condooms gebruiken of geen eigen scheerspullen hebben. Ze hebben de kennis allemaal wel, maar linken dat dus niet aan het feit dat ze zelf ook HIV kunnen krijgen.

Van tevoren heb ik het programma ingezien van de WAD en de planning was echt strak! Officieel zou de WAD om 10 uur beginnen en om 1 uur afgelopen zijn. Ik weet niet of jullie het begrip ‘African Time’ kennen, maar jullie kunnen je er vast wel wat bij voorstellen. Uiteindelijk hadden alle scholen zich zo rond half 12 verzameld en was de dag rond 5 uur afgelopen. Het was die dag echt stikheet en mijn sunblock kon niet tegen de zon op, dus ik ben voor de eerste keer verbrand. Wees dus maar niet al te jaloers op het weer hier, het heeft ook echt wel zijn nadelen!

Mount Cameroon

Vrijdag zijn we met de Nederlanders die nu in Banga zijn naar Buea vertrokken omdat we Mount Cameroon gingen beklimmen! Dat is met zijn 4100 meter de hoogste berg, of eigenlijk vulkaan, van West-Afrika. Uiteindelijk hebben we zondag tot en met dinsdag de berg beklommen en het was zwaaaar! De eerste anderhalve dag ben je alleen maar bezig met stijgen, en in een rap tempo ook. Zodra je bij de top komt ben je alleen maar bezig met dalen. Mijn knieen zijn op het moment van schrijven compleet stuk, maar het was het echt waard! Ik zal een aantal foto’s bij deze blog posten zodat jullie een beetje een impressie krijgen van wat ik allemaal gezien heb. De tocht ging echt van het hete regenwoud over in hete savanne, in droogte boven de boomgrens, in ijskoude windflarden op de top, in koude gestolde lavastromen, in warme zwarte aswoestijn en kratertoppen, in hete korenvelden, in heet regenwoud. Het was superzwaar, maar ook echt supermooi! In geen enkele manier te vergelijken met de huttentochten die ik in de Alpen gedaan heb. Niet echt beesten gezien op de savanne op een berggeit na, maar de wisseling in natuur was al indrukwekkend genoeg.

Ik was van plan wat te schrijven over mijn onderzoek en het werk in het ziekenhuis (ik heb bijvoorbeeld al een bevalling en besnijdenis gezien!), maar dat bewaar ik voor de volgende keer!

Tot slot nog een Quote van de Week: Onze gids van Mount Cameroon over het beklimmen van het hoogste punt van de vulkaan: ‘Officially there is another summit but it’s way too cold and windy there so we go to another summit’. En ik dacht altijd dat een berg maar één top had.. Als dat geen typische Afrika-logica is!

Trouwens, als je me gemaild hebt en ik heb nog steeds niet gereageerd, neem me niet kwalijk. Ik kan minder vaak naar internet dan verwacht en als ik er ben moet ik heeeel veel doen. Ik ga echt reageren, maar het kan wat dagen/weken duren ;-)